میزان موفقیت درمان جااندازی انواژیناسیون با دست از طریق شکم در کودکان تحت گاید سونوگرافی

نوع مقاله: اصیل پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار، گروه رادیولوژی و پایگاه تحقیقات بالینی بیمارستان افضلی‌پور، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران

2 دستیار، گروه رادیولوژی و پایگاه تحقیقات بالینی بیمارستان افضلی‌پور، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران

3 کارشناسی ارشد آمار زیستی، پایگاه تحقیقات بالینی بیمارستان افضلی‌پور، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران

چکیده

مقدمه:انواژیناسیون، شایع‌ترین اورژانس شکمی و دومین علت شایع انسداد روده در کودکان کمتر از دو سال است که تأخیر در تشخیص و درمان مناسب آن می‌تواند خطرناک و حتی کشنده باشد. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی میزان موفقیت درمان جااندازی انواژیناسیون با دست از طریق شکم، در اطفال تحت گاید سونوگرافی بود.
شیوه مطالعه: این مطالعه به صورت مقطعی و پس از اعمال معیارهای خروج، بر روی کودکان مبتلا به انواژیناسیون قطعی انجام شد. بدین منظور، 20 کودک جهت مطالعه انتخاب شدند. متغیرهای زمینه‌ای و نتیجه نهایی درمان بررسی و با تمام بیماران با یک روش مشخص برخورد گردید. در صورت موفقیت‌آمیز بودن رفع انواژیناسیون، هر بیمار تا یک هفته پس از درمان مورد پیگیری قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از آزمون χ2 در نرم‌افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها:نسبت ابتلای دختران به پسران، 11.9 و میانگین سنی بیماران، 20.5 ماه بود. محل انواژیناسیون 7 نفر در کولون صعودی، 4 نفر در کولون عرضی، 7 نفر در خم کبدی و 2 نفر در خم طحالی قرار داشت. میزان موفقیت 65 درصد بود و از نظر جنسیت، در 6 دختر و 7 پسر مشاهده شد. 6 نفر از کودکانی که محل انواژیناسیون آن‌ها کولون صعودی، 6 نفر خم کبدی و 1 نفر کولون عرضی بود، جااندازی موفقی داشتند.
نتیجه‌گیری: جااندازی با دست تحت گاید سونوگرافی، روش مناسبی در درمان انواژیناسیون می‌باشد، اما انجام مطالعات بزرگ‌تر با حجم نمونه بیشتر جهت بررسی عوارض احتمالی و میزان عود، ضروری به نظر می‌رسد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Success Rate with Ultrasound-Guided Transabdominal Manually Reduction of Pediatric Intussusception

نویسندگان [English]

  • Ahmad Enhesari 1
  • Farnaz Fahimi 1
  • Salar Alinejadi 2
  • Azam Dehghani 3
1 Assistant Professor, Department of Radiology, Clinical Research Unit, Afzalipour Hospital, Kerman University of Medical Sciences, Kerman, Iran
2 Resident, Department of Radiology ,Clinical Research Unit, Afzalipour Hospital, Kerman University of Medical Sciences, Kerman, Iran
3 MSc in Biostatistics, Clinical Research Unit, Afzalipour Hospital, Kerman University of Medical Sciences, Kerman, Iran
چکیده [English]

Background: Intussusception is the most common abdominal emergency and the second most common cause of intestinal obstruction in children under 2 years old. Delays in diagnosis and treatment can be dangerous and even deadly. This study aimed to investigate the success rate of ultrasound-guided transabdominal manually reduction of intussusceptions in children.
Methods: In this cross-sectional study, after applying exclusion criteria in children with definite intussusceptions, 20 patients were selected. Field variables and the final result of treatment were examined. All the patients were treated similarly to each other. In the case of successful elimination of intussusceptions, each patient was followed for one week after treatment. Then, the data were analyzed using chi-square test via SPSS software.
Results: Girl to boy ratio was 11.9 and patients' mean age was 20.5 months. Considering the place of intussusceptions, 7 were ascending colon, 4 were transverse colon, 7 were hepatic flexure, and 2 were splenic flexure. The amount of success was 65%. Considering the sex, 6 girls and 7 boys, and the place, 6 intussusceptions in ascending colon, 6 in hepatic flexure, and 1 in transverse colon had successful placement.
Conclusion: Transabdominal manually reduction of intussusception using sonography guide is an appropriate method of treatment. But, further researches with more sample volumes are needed to examine possible complications and recurrence rate.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Intussusception
  • Manual reduction
  • Ultrasonography

مراجع

1. Bines JE, Liem NT, Justice F, Son TN, Carlin JB, de Campo M, et al. Validation of clinical case definition of acute intussusception in infants in Viet Nam and Australia. Bull World Health Organ 2006; 84(7): 569-75.

2. Daneman A, Navarro O. Intussusception. Part 1: A review of diagnostic approaches. Pediatr Radiol 2003; 33(2): 79-85.

3. Mandeville K, Chien M, Willyerd FA, Mandell G, Hostetler MA, Bulloch B. Intussusception: Clinical presentations and imaging characteristics. Pediatr Emerg Care 2012; 28(9): 842-4.

4. Nickavar A. Intestinal obstruction among Iranian children. Iran J Nurs 2008; 21(54): 91-5. [In Persian].

5. Daneman A, Alton DJ. Intussusception. Issues and controversies related to diagnosis and reduction. Radiol Clin North Am 1996; 34(4): 743-56.

6. Rafei M, Aslan Abadi S, Daghighi MH. Diagnosis and treatment of invagination in infants in Tabriz hospital during 1998-2000. Med J Tabriz Univ Med Sci 2004; 26(3): 20-3. [In Persian].

7. Davari HA, Sobat B, Rajabi A. Positive predictive value of clinical results and radiological in diagnoses of invagination. Hormozgan Med J 2006; 10(2): 125-30. [In Persian].

8. Grasso SN, Katz ME, Presberg HJ, Croitoru DP. Transabdominal manually assisted reduction of pediatric intussusception: Reappraisal of this historical technique. Radiology 1994; 191(3): 777-9.

9. Hirschsprung H. 107 falle van darmin agination bei kindern, behandelt inkoningin louisin-kinderhospital in kopenhagen wahrend der jahre 1871-1904. Mitt Grenzgeb Medezin Chir 1905; 14: 555-74.

10. Koch A, Oerum HP. Intussusception in Children. 400 Danish Cases. Edinburgh Med J 1912; 9: 227-41.

11. Lindberg G, Morales O. Treatment of acute intussusception by an enema of roentgenologic contrast medium. Am J Dis Child 1949; 77(3): 303-9.

12. Vazquez JL, Ortiz M, Doniz MC, Montero M, Del Campo VM. External manual reduction of paediatric idiopathic ileocolic intussusception with US assistance: A new, standardised, effective and safe manoeuvre. Pediatr Radiol 2012; 42(10): 1197-204.

مطالعات ایرانی مطالعات بالینی

دوره 2، شماره (2-1)
بهار 1396
صفحه 8-13

فایل ها

اشتراک گذاری

ارجاع به این مقاله

آمار